Gisteren een gezellige familiedag gehad. In de ochtend heb ik samen met Steven naar Cascada de Pegushe gewandeld. Een mooie waterval hier niet zo ver vandaan. Ook de wandeling er naartoe was zeker de moeite. Ik weet niet of het aan mijn conditie ligt of aan de hoogte maar we moesten een stukje stijgen en ik was al erg aan het puffen. Ik zal het maar op het tweede steken.
 |
| Restanten van de Inca's |
In de namiddag kwam de familie eten. Na het eten werd er een kleine vergadering gehouden. Er werd gepland wat er met Valentijn en carnaval gedaan zal worden gedaan. Helaas kan ik er niet bij zijn omdat ik op vakantie ga naar de kust.
's Avonds vroegen Monica en Patricio of ik mee wilde naar de Kerk. Ik wist wel dat ze erg gelovig waren, elke dag brandt er een kaars bij een Engel en ze maken een kruisteken wanneer ze een kerk of kapel passeren en vandaag gingen ze dus ook naar de kerk. Ik wilde wel eens zien hoe een mis er in Ecuador aan toegaat dus ging ik mee. Alleen werd ik wat ongemakkelijk van de lichtjes andere gebruiken die ze hebben.
Dit zijn enkele verschillen en gelijkenissen:
-Het grootste verschil: de kerk zat helemaal vol. Op zondag worden er vijf vieringen gehouden die allemaal vol zitten.
-Vooraleer je gaat zitten op de bank maakt men een kleine buiging en kruisteken, pas dan neemt men plaats.
-Hier is het ook met stukken rechtstaan en gaan zitten.
-Hier geen orgel en koor maar een synthesizer en een vrouw die zingt. Het is iets vrolijkere muziek dan bij ons. Ik moest vooral lachen (in mezelf) om de synthesizer.
-Op een gegeven moment gingen ze ook op de knieën zitten op een lager bankje voor de zitbank. Ik wist niet echt wat ik moest doen dus ging ik maar gewoon zitten.
-Hier geeft men ook aan elkaar een hand. Nadien zag ik plots alle kinderen naar voor lopen. Ze gingen in een rij voor de Pastoor staan, om een knuffel van hem te krijgen.
-Ook hier krijg je een hostie. Vooraleer men de hostie gaat halen ging men weer op de knieën zitten en doet men een gebedje denk ik, pas wanneer ze klaar zijn, gaan ze om hun hostie.
-Ik stond klaar met mijn handen om de hostie te ontvangen maar hier stopt de Pastoor die in je mond.
-Wanneer de viering gedaan is schuiven buiten de kinderen nog een keer aan. Op het programmaboekje van de viering kunnen ze dan een stempel krijgen dat ze zijn geweest.
Het was boeiend om te zien hoe een viering er hier aan toegaat maar ik werd toch ongemakkelijk van de andere gebruiken.
Saludos!
Claudia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten