Op maandag bezocht ik de tweede school van de drie. De school Fernando Daquilema ligt iets verder van het centrum van Otavalo. Het is zo'n 20 minuten rijden. De school is een publieke school dus de ouders hoeven alleen voor het eten te betalen. De leerlingen zitten er net als in de Montessori school in niveaugroepen.
In deze school zaten alleen maar Indigenas kinderen, de inheemse bevolking van Ecuador. Het schooltje is een gigantisch verschil met de eerste school die ik bezocht. De school bestaat uit wat muren en er is haast geen vloer in de klaslokalen. De kinderen zelf waren ook wel een beetje 'wildebrassen'. Toen ik iets aan het vertellen was, zat er een leerling te klauteren aan bord of waren er hier en daar leerlingen aan het vechten. Zelfs naar de leerkrachten luisterden ze moeilijk.
De leerlingen wonen in de buurt van de school op een van de velden. Er zijn ook kinderen die een uur moeten wandelen vooraleer ze thuis zijn, waaronder een jongetje van vier jaar oud.
Links boven: Op zoek naar België... Wanneer zeg dat ik van Belgica kom, verstaan leerlingen soms Mexico.
In elke klas stel ik me zelf voor en kunnen de leerlingen vragen stellen. In deze klas vroegen ze toevallig hoe mijn broers heten. Deze leerling heet ook Leonardo.
Het klasje van de vier en vijf jarigen.
Ciao!
Claudia
